جلوه عبودیت

جلوه عبودیت

قامت بلند تو در صفحه پست ادراک آنها جای نمی گیرد. آخر تو قامتت راست شده تا که ابراز عبد بودن باشی. آنگاه که اذن هر کلام و سخنی را هم از مولایت می ستانی.

عبد بودن تو را آنجا می توان استشمام کرد که برای صدا کردن برادر و مولایت جز  به اذن، « برادر» شنیده نمی شود!

تو آنگاه که غرق امر مولایت شدی، آنگاه که غرق طاعت شدی سر بر قدوم آستان پاک مادر نهادی. این لحظه همان لحظه نمایش برادری بنده ای است با مولا