کلامی از جنس زلزله

پرچینی که  خوانده شد، کتاب نبود

هر خطش زلزله ای بود تا جای جای وجودت را بلرزاند

خود قیامتی بود تا لرزه افکند بر جانت تا چشم باز کنی و ببینی خود را در آینه ای به اعمال

زبان بگشایی، زبانی به شیرینی تکلمی لکنت بار از اوصاف مردی که  وزن وزانتش آرام و قرار زمین بود

می خوانم :

وقتی که زمین می لرزد

وقتی که لرزیدن، لب گشودن است

وقتی که لرزیدن، چشم گشودن است.